Julia Smith
Halvblods Gryffindor
:: 5th year :: Hogwarts
Posts: 42
|
Post by Julia Smith on Nov 23, 2010 19:41:17 GMT 1
Julia smilede kærligt til ham da han lænede sig ind over hende og gengældte halvivrigt hans lange blide kys. Det havde hun villet gøre de sidste mange minutter, hvilket bare var umuligt når hun blev tvunget til at blive i sengen. Julia havde slet ikke skænket det en tanke, at den verden de levede i blev mere og mere usikker. Heldigvis ville den lille baby være halvblods og forhåbentlig ikke være mere i fare end dem selv. Det var i sandhed ikke en god verden at blive født ind i, hvilket også ville blive Julia’s helt store bekymring om noget tid når hun fik tid til at tænke. ”Det bliver fantastisk, det er jeg sikker på” svarede hun let smilende til ham. Julia havde allerede tænkt tanken, om hvad de andre elever mon ville tænke når de fik at høre hun skulle have barn. Der ville i hvert fald komme mange rygter, var hun sikker på. ”Du har nok ret” sagde hun let grinende. Hun rakte ud mod hans hånd og lod sine fingre flette ind i hans. Hun lyttede kort, da hun hørte hastige målrettede skridt udenfor døren, hvorefter den blev åbnet og Rektor trådte ind. Hun mærkede hjertet i hendes bryst hamre som en sindssyg. Hvad ville han dog ikke sige? Nu fik de garanteret ballade, også i den grad, og nok også mistede point. Gryffindorerne ville blive tossede når de fandt ud af det!
|
|
|
Post by Benjamin Jonathan Carter on Nov 23, 2010 20:24:13 GMT 1
Benjamin lod sine fingre flette i hendes, da hun gjorde det. Det var nu godt at deres barn var halvblods, men stadig kunne det gå helt galt hvis garden ville gøre det hele såkaldt rent, som de sagde, for så ville det jo også gå ud over halvblods magikerne, men mon det nåede så langt, det tvivlede han nu på. ”Jeg tvivler heller ikke på at det bliver fantastisk, skat, overhovedet ikke, det er bare en stor mundfuld” sagde han kærligt og så blidt på hende. Da Benjamin hørte de hastige skridt uden kunne han mærke hans hjerte begyndte at hamre og det nærmest stoppede, da Rektor trådte ind af døren. Han så helt fortvivlet ud i ansigtet.
Connor så fortvivlet på både Benjamin og Julia, han vidste slet ikke hvor han skulle begynde og gik derfor bare helt hen til sengen hvor de var. Han fandt hurtigt en stol, og satte sig ned. Han så meget alvorligt på Julia og Benjamin og morede sig et sted over Benjamins bange ansigtsudtryk. Connor vidste på ingen måde, hvad han skulle sige, det var ikke en situation der ligefrem var særlig vant for ham og det eneste han kunne få fremstammet var ”Hvordan”
Benjamin så meget overrasket på Rektoren og kunne slet ikke forstå at det var det eneste han kunne sige, men kunne mærke en flabet kommentar komme frem i ham ”Jo, ser du rektor, det er sådan set meget enkelt. To mennesker der virkelig elsker hinanden, kommer meget – meget tæt på hinanden og det kan der, ved uheld komme et barn ud af” sagde han forsigtigt, men med et kækt smil.
|
|
Julia Smith
Halvblods Gryffindor
:: 5th year :: Hogwarts
Posts: 42
|
Post by Julia Smith on Nov 23, 2010 21:00:11 GMT 1
Hun smilede kærligt til ham ”Det er en meget stor mundfuld, jeg havde slet ikke regnet med jeg skulle have barn allerede, men nu når det endelig er, så er det faktisk okay” sagde hun mildt. Julia troede heller ikke på, at de ville gå så vidt til også at udrydde halvblods. Ingen skulle i hvert fald komme i nærheden af hendes barn, så måtte de fjerne hende først. Julia satte sig langsomt op i sengen, og havde det egentlig ok, så hun blev siddende oppe. Hun så nervøst på Rektor, da han ikke rigtig sagde noget. Hun prøvede ihærdigt at holde masken over Benjamins kommentar, men måtte opgive. Det var det hun elskede så meget ved Benjamin, hans humor og det at han var flabet og rapkæftet. Han kunne altid ryste et eller andet af sig ligegyldigt hvilken situation. Julia så let nervøst på Rektor over den kommentar og håbede ikke at den ville gøre ham sur.
|
|
|
Post by Benjamin Jonathan Carter on Nov 24, 2010 18:08:20 GMT 1
Benjamin havde bestemt heller ikke regnet med at allerede skulle have et barn, langt fra, men nu hvor det var sket, så gjorde det ham faktisk intet – overraskende nok, det var faktisk på en måde meget spændende og noget han langsomt begyndte at glæde sig til, i takt med at chokket faldt helt i bund. Benjamin var godt klar over at Rektoren kunne blive sur over den kommentar han var kommet med, men hvad havde han lige regnet med? Han burde efterhånden vide at Benjamin ikke kunne holde en flabet kommentar tilbage og specielt ikke når han nu spurgte så dumt og åndssvagt som han nu engang havde gjort. Dog kunne han se på Rektoren at der ikke var noget anlæg til at skulle skælde ud over det med den uheldige og uventede graviditet, mest fordi Rektoren lignede meget hans eget ansigt, da han selv havde fået den nyhed, et ansigt der ikke helt kunne forstå det der var sket.
Connor, der havde siddet med en halvåben mund, fordi han havde været i chok over det der var sket, lukkede den hurtigt og så først med en lidt stram mine på Benjamin over hans flabede kommentar og da han så Benjamin bare trak på skuldrende, blev det forvandlet til et lille smil. ”Du skal du ikke være flabet, Benjamin, du har vidst problemer nok, må man sige, men jeg indrømmer at mit spørgsmål ligger op til en dum kommentar og da jeg havde lukket det ud, var jeg klar over at der ville komme et lignende svar fra dig. I regner nok med at der bliver taget point fra jeres kollegium og det kan jeg ikke helt finde ud af om der skal, eftersom det jo var rent uheld for jer og i vores verden er det ikke noget man tænker over. Jeg kan ikke forhindre eleverne, nok mest de ældre elever om ikke at have intimt samvær med deres partner, og det har jeg heller ikke i sinde, men i er altså nød til at passe på! I kan ødelægge så meget ved jeres fremtid ved det!” Sagde Connor i et ganske roligt toneleje. Connor havde altid været en af de rektorer der måske var lidt mere åbensindet med at lade eleverne være tættere på hinanden og det var af den simple grund, at han vidste der ikke var noget mere irriterende ikke at kunne være tæt på den man elskede og da slet ikke som ung, gunstig troldmand. Han havde trods alt selv været, da han gik i skole, men han havde bare været utrolig heldig. ”Men nu er det sket, og i ligner bestemt nogen der gerne vil beholde jeres barn, hvilket jeg forstår fuldt ud, men derfor er vi nød til at finde en løsning på hvad vi skal gøre, når den lille er født” tilføjede han og så derefter skiftevis på Benjamin og Julia.
|
|
Julia Smith
Halvblods Gryffindor
:: 5th year :: Hogwarts
Posts: 42
|
Post by Julia Smith on Nov 29, 2010 20:07:42 GMT 1
Julia var på ingen måde overrasket over Benjamins svar, det var typisk ham, og hun syntes faktisk bare det var ekstremt morsomt, men kvalte dog grinet og holdt det i sig da rektoren begyndte at tale. Julia vidste ikke helt hvad hun skulle sige, men var da i det mindste glad for de ikke skulle straffes for det. ”Undskyld Sir, men.. Det skete altså bare! Vi kunne ikke gøre for det.” fløj det ud af hende med et lettere skævt smil, hun kunne ikke helt tage det seriøst, og dog alligevel så seriøst, at det gik hen at blev morsomt for hende i stedet. ”Selvfølgelig vil vi beholde det Jeg skal aldrig nogen sinde af med min lille baby.” sagde hun bestemt og så kærligt på Benjamin. Det var deres lille baby, og et eller andet sted følte hun sig stolt af det, følte hun faktisk for en gangs skyld havde gjort noget meningsfuldt på en eller anden underlig måde. ”Men Professor.. Hvad er Deres forslag til hvad der nu skal ske?” spurgte hun let nysgerrigt,men også nervøs for hvad udfaldet ville blive. Godt nok havde hun ikke taget sin uddannelse forfærdeligt seriøst, men ville dog heller ikke ud i slet ikke at få de sidste 2 år, for det ville jo resultere i, at hun ville få svært ved at få et job, og hvad ville hun så ikke ende som?.
|
|
|
Post by Benjamin Jonathan Carter on Nov 29, 2010 20:48:53 GMT 1
Benjamin kunne nemt se på Julia at hun havde fundet det morsomt, og var ret stolt af at kunne få hende til at grine i den her situation, lige meget hvor alvorlig den end var. Benjamin gav hendes hånd et blidt klem, da hun sagde at de ville beholde det og Benjamin så bare overrasket på rektor – at han kunne finde på at spørge! Nok var han ikke færdig med skolen og havde stadig mange års uddannelse foran sig, men han ville alligevel beholde den lille guldklump ”Rektor, at De kan finde på at spørge! Nok er jeg ikke færdig med skolen og nok har jeg stadig mange års uddannelse foran mig, men der er ikke noget i verden der ville få mig til at.. myrde.. mit eget lille barn” sagde han overraskende roligt og overraskende alvorligt, noget der overhovedet ikke passede til Benjamin.
Connor smilte blot ved hendes udbrud ”Samlejet kunne i jo nok, men eftersom seksualundervisningen først skal til at finde sted på skolen nu her, så er graviditeten ikke jeres skyld, vi beskytter os jo anderledes end mugglerne og kondomer og lignende er ikke noget man kan finde i vores verden, så det er ikke jeres skyld” sagde han roligt og med et let smil, før han forstatte med at besvare hendes spørgsmål om hvad han havde i tankerne der skulle gøres ”Julia du fortsætter resten af året på skolen, og derefter ville du skulle blive hjemme når barnet er født og der vil Benjamin blive fulgt til dit hjem, hver weekend så han kan besøge dig og barnet og så vil du kunne begynde dit sjette år, et år efter barnet er født, og færdiggøre skolen uden det vil have nogen påvirkning på din fremtid” sagde han med et roligt smil og så skriftevis på dem
|
|